Huis Marseille

Huis Marseille, museum voor fotografie, is verdubbeld. Wat in 2007 als een simpele uitbreiding naar het buurpand begon, strandde in 2010 met een patstelling tussen monumentenzorg en brandweer. Hoe verbind je twee monumentale panden in het werelderfgoed ‘Amsterdamse grachtengordel’ op een subtiele manier tot één museum, zonder de ziel van de afzonderlijke monumenten aan te tasten? LEVS hanteerde een integrale aanpak: de karakteristieke panden zelf laten spreken, de architectonische en technische ingrepen hieraan onderwerpen.

Drie verlichte sneden

De verbindingen tussen de panden zijn minimaal en strategisch zo geplaatst dat er een vanzelfsprekende routing door het museum ontstaat. De drie doorgangen zijn uitgevoerd als heldere, verlichte sneden die duidelijk de grens van de twee panden markeren. De balkenplafonds in de verschillende zalen hebben een genuanceerde kleurstelling die per bouwlaag wisselt. De kleuren tussen de twee panden zijn aan elkaar gerelateerd. De nieuwe winkel en de balieruimte zijn voorzien van monumentale, wit glanzende meubels. Deze ondersteunen de ruimte en reflecteren het licht.

Scharlakenrode stijlkamer

De grootste blikvanger van de uitbreiding is een Lodewijk XIV stijlkamer uit de vroege 18e eeuw. Door de decennia heen kende deze zaal verschillende kleuren. Zo werden onder de laatste, crèmekleurige verflaag onder andere olijfgroene, aardkleurige en scharlakenrode pigmenten aangetroffen. De laatste rode kleur is in Nederland in vrijwel geen enkele referentiekamer te vinden. In overleg met Bureau Monumenten en Archeologie is besloten om de gedetailleerde rode wand- en plafondlijsten terug te brengen.