Jurriaan van Stigt column
Het is een vreselijke open deur, en toch stap ik er maar weer eens doorheen. Alexander Pechtold toonde ooit eens demonstratief in de Tweede Kamer een gigantische stapel rapporten, nadat de regering had aangekondigd een commissie in te stellen om een rapport te maken. Hij stelde dat er genoeg rapporten waren en dat je door de conclusies een nietje kon doen om gewoon eens een besluit te nemen. Leiderschap tonen en het iedereen naar de zin maken gaan niet samen.
De neiging bestaat om steeds ingewikkelder oplossingen te bedenken voor hetzelfde probleem. Bijvoorbeeld met software. Het nieuwe hipste is parametrisch ontwerpen. Hou me ten goede, ik geloof hier ook in en doe al dertig jaar mee met digitale innovatie van ons vak. Maar, het heilige panacee is het natuurlijk nooit. De basis blijft om hier vanuit kennis, inhoud en kunde mee om te gaan en het in te zetten op het goede moment. Ik zie een toenemend afstandelijker houding in ons vak, waarbij de relatie tussen ons doel en hoe we dat dat willen bereiken steeds verder ondersneeuwt. Mensen verdrinken inmiddels in alles wat blijkbaar moet worden opgelost en het wordt daarmee voor velen onoplosbaar. Dat we complexe problemen hebben die om een oplossing vragen is duidelijk maar de onnodige complexiteit die er soms omheen wordt gemaakt is verstikkend.
Dit overpeinzend trek ik mijn flesje wijn open met een simpele kurkentrekker, terwijl ik meewarig kijk naar het gedrocht dat is bedacht om diezelfde fles te openen. Santé.