nieuws

Nieuwe verkiezingen, nieuwe kansen

27 oktober 2025

Jurriaan van Stigt

Dit voorjaar nam ik een korte time-out, omdat ik vrijwel knock-out was geslagen door alles wat er in januari over ons heen kwam – met als klap op de vuurpijl een STOER(e) minister die niet verder komt dan een verbaasde "wow" zodra haar vragen worden gesteld over de noodzakelijke transities. Mona Keijzer presenteerde trots haar STOER-beleid: Schrappen Tegenstrijdige en Overbodige Eisen en Regelgeving.

Het probleem is dat Keijzer met STOER de verkeerde vijand bestrijdt. De woningcrisis ontstaat niet door te veel regels, maar door een tekort aan betaalbare grond, bouwers en vakmensen, én door een weinig doortastende overheid die onvoldoende zorgt voor consistent beleid. STOER lost dat niet op – het maakt de situatie juist erger. De minister lijkt niet te beseffen dat er de afgelopen jaren al veel in gang is gezet. Corporaties, ontwikkelaars, beleggers en bouwers werken volop aan hun CO₂-rapportages om te voldoen aan Europese wetgeving. De beweging is dus al gemaakt. Wat vooral nodig is, is doorzettingskracht en continuïteit in beleid.

Want wat gebeurt er als je veiligheidsregels schrapt? Waterschappen slaan alarm over huizen die wegdrijven bij de eerste regenbui. En klimaatregels afschaffen terwijl we net de warmste zomer ooit achter de rug hebben? Dat is niet STOER, dat is blind zijn voor de klimaatcrisis. We hebben juist strengere normen nodig om de klimaatdoelen te halen, niet het doen alsof de aarde niet opwarmt door in hoog tempo goedkope, slechte woningen te bouwen op de verkeerde plekken, met het verkeerde woonprogramma en zonder een brede visie voor het hele land. Daarbij worden de gemaakte visies van het College van Rijksadviseurs en het Planbureau voor de Leefomgeving eenvoudigweg genegeerd.

Het goede nieuws? Dit kabinet is gevallen. Na de verkiezingen kunnen we hopelijk weer normaal doen: woningen bouwen die veilig zijn, het klimaat niet schaden en waar mensen daadwerkelijk kunnen wonen. Want STOER was vooral een afleidingsmanoeuvre van een minister zonder idee hoe de echte problemen op te lossen.