Jurriaan van Stigt column
Het is opvallend rustiger in de stad nu bijna overal in Amsterdam de maximumsnelheid is teruggebracht tot 30 kilometer per uur. Een belangrijk argument voor deze verandering is het verbeteren van de veiligheid voor de groeiende hoeveelheid fietsers, die als een zwerm zwaluwen door de stad manoeuvreren. De vooruitgang wordt nu bepaald door de fiets, een ontwikkeling die in de jaren zeventig, ondanks het 'Rapport van Rome', waarin duurzaamheid werd benadrukt, onvoorstelbaar leek aangezien de missie van wijlen Joop den Uyl in 1970 geslaagd leek: “iedere arbeider zijn eigen auto!”
De rust die nu heerst bij een wandeling door de stad valt op. Het biedt iedereen de ruimte om te denken, elkaar te ontmoeten, en misschien, zelfs in de auto, minder gehaast te zijn om op tijd te komen.
In de eerste weken waren er meer opstoppingen en leek het erop dat automobilisten en stoplichten nog niet helemaal gewend waren aan de nieuwe snelheidslimiet, maar inmiddels verloopt alles een stuk soepeler. Zijn er nu minder verkeersopstoppingen en ongelukken? De tijd zal het leren, over een jaar zullen we zien wat de resultaten zijn.
Zou deze rust ook kunnen worden vertaald naar de bouwsector? Zouden er minder verkeersopstoppingen en minder ongelukken kunnen zijn? Het geeft ons de tijd om opnieuw na te denken over waar we naartoe willen en hoe we daar willen komen. Overhaaste beslissingen kunnen leiden tot grote fouten: verkeerde locaties voor woningen, gebruik van ongeschikte materialen omdat de industrie nog niet zover is, en projecten die door financiële problemen worden uitgekleed. Deze haast kan de kwaliteit, verduurzaming en andere doelen in de ontwikkeling van de stad schaden.
Persoonlijk ben ik tevreden met de invoering van de 30 kilometer per uur in de stad en raak ik er langzaam aan gewend, zelfs tijdens het autorijden. Ik zie alweer veelbelovende projecten aan de horizon verschijnen: mooie woningen die voldoen aan duurzaamheidsstandaarden en toch betaalbaar blijven.