Column Adriaan Mout – Good old Bob

Ik zou afgelopen weekend drie dagen op North Sea Jazz zijn geweest, maar zoals bekend was ik er niet en was niemand er. Ook was ik niet op de Provada, niet op de Mipim en niet bij al die andere events en gelegenheden waar je geacht wordt je te vertonen. Ook was ik niet op de architectuurbiënnale in Venetië, niet op buitenlandse excursies en niet in Rusland waar we diverse bouwlocaties hebben. En met mij niemand daar. Het was in alle opzichten een voorjaar dat zijn weerga niet kent.

Wel zat ik vele uren achter een scherm te turen naar mijn vergaderpartners en mijn collega’s. Ik zat te werken aan oplossingen voor de grote en nooit ophoudende woningbouwopgave van dit land. De opgave kreeg weer zoveel politieke aandacht dat die de bouwkolom misschien wel voor een coronacrisis gaat behoeden. Daarmee laait ook weer de discussie op waar we dan al die woningen gaan bouwen. Blijven we de stad verdichten of is de populariteit van de stad op zijn retour ligt de oplossing van een gezonde samenleving juist in de periferie? Ik geloof stellig in het eerste en recente brandhaarden op het platteland lijken dat te bevestigen. En toch, wie heeft in zo’n turbulente tijd de wijsheid in pacht...?

Maar na zo’n voorjaar eerst maar eens op vakantie. In een blokhutje (houtbouw!) op de veeneilanden. Dan is 6 m2 ineens genoeg! En ook maar weer eens met de wind in de haren op de fiets door Nederland. Want met de fiets verbind je fysiek gemakkelijk stad en platteland, stedeling en boer. En de muziek van North Sea Jazz compenseer ik met de nieuwe cd van Bob Dylan: Rough and Rawdy Ways, zijn 39e studio album, een meesterwerk en misschien wel zijn beste ooit! Met teksten waarin alle wijsheid en relativering van de wereld zijn gebundeld. Sommige dingen veranderen nooit.

Cobouw.nl