Amsterdam is booming. De bouwkranen zijn weer te zien en de komende jaren zal de woningproductie weer vóór-crisis aantallen laten zien, of zelfs meer dan dat. Nu is aantallen vergelijken een beetje riskant, want de woningen die we nu ontwerpen en bouwen zijn een stuk kleiner dan voor de crisis, dus dan heb je er al snel anderhalf tot twee keer zoveel.
Met een woning in het populaire ‘midden-dure’ huursegment kunnen we nu een studio van 40 vierkante meter bedoelen. Op zich is er niks mis met deze nieuwe eenpersoonswoningen. Lange tijd kon je in Amsterdam, binnen de ring, geen kleine en comfortabele woning vinden nadat je de studentenwoning ontgroeid was. Laat staan wanneer je je na je studie in de metropool Amsterdam wilde vestigen.
Maar jonge, flexibele stadbewoners worden vanzelf jonge stellen met kinderen. Nu vormt ons bureau de afgelopen jaren een goede afspiegeling van de Amsterdamse woningzoekende populatie en zie ik de consequenties van dichtbij. De afgelopen jaren was voor hen elke betaalbare woonvorm geschikt en werd er van antikraakwoning naar gedeelde etage of miniflatje verhuisd, van Amsterdam Oost naar West, Noord en Nieuw-West om zo de opgaande prijsontwikkeling binnen deze Amsterdamse stadsdelen voor te zijn.
Maar nu deze generatie samenwoont, een kind heeft en op zoek moet naar een kleine gezinswoning of appartement is voor deze ‘middenklasse’ is geen midden-dure huisvesting te vinden. En dus ontstaat er een trek de stad uit, niet meer naar Almere en Purmerend, maar nu richting Bussum en Castricum. Dat betekent reizen, met een reiskostenvergoeding, nog los van de kinderopvangstress en de reistijd. Waarom bestaat er eigenlijk geen mogelijkheid voor een woon- in plaats van reiskostenvergoeding als je in de stad blijft… Idee voor de Belastingdienst? Wel zo duurzaam en goed voor een gezonde mix in de stad!
Februari 2016, Cobouw.nl