Column Marianne Loof | Eco-Modernisme als redding

Na een zomer vol financiële en menselijke crises, was het een verademing een positieve kijk op weer een andere crisis te lezen, namelijk de ‘ecologische’. In de Volkskrant van afgelopen zaterdag schrijft Hidde Boersma dat verstedelijking, intensivering en modernisering de groei van de wereldbevolking opvangt, de armoede oplost en de planeet redt. De herkomst van deze analyse is een compact manifest met de titel ‘Ecomodernism’. Dit manifest stelt dat alleen een harde scheiding, namelijk mensen in compacte steden, en volop natuur er omheen, de ecologische voetafdruk van de mens naar beneden brengt.

Deze wijsheid is wellicht niet nieuw, maar het manifest levert een leesbare en samenhangende onderbouwing met de onmiskenbare conclusie: technologie, intensivering van de landbouw en verstedelijking zijn essentieel voor een leefbare planeet zonder armoede en voedsel voor iedereen. Wereldwijd is er weliswaar een sterke verstedelijking, maar veelal zonder sturing. Daarvoor heb je overheden en Ruimtelijke Ordening nodig, een domein waar Nederland lange tijd een voorbeeldrol in had in de wereld. Helaas is deze voorsprong en kennis langzaam afgebroken. Bij opvolger Ruimtelijke Ordening 2.0 trekt de overheid zich steeds meer terug. Toch is dit voor de ecologische crisis niet de juiste weg. Ik hoop dat de inzichten van het manifest Ecomodernism leiden tot een Ruimtelijke Ordening 3.0, waarbij de belangen en wensen van de mens als collectief centraal staan. Zonder besef van die collectieve belangen komen we uit geen enkele crisis, niet uit de financiële, niet uit de menselijke en niet uit de ecologische.

September 2015, Cobouw.nl