Column Adriaan Mout | Man-vrouwverhouding
16 oktober 2018
Op deze plaats heeft mijn bureaupartner Marianne Loof de vakwereld drie jaar lang voorzien van rake observaties op ‘de waan van de dag’ zoals ze zelf zegt. Haar columns waren scherp, humoristisch, maar altijd met een boodschap. In het boek ‘Dat kan beter’ of mooier nog ‘Room for Improvement’ is haar werk verzameld. In haar laatste column ging Marianne in op het ongemak rond de benoeming van Femke Halsema tot burgemeester van Amsterdam. Ze projecteerde dit naar de scheve man-vrouwverhouding in de architectuur.
Maar een kentering is zichtbaar. Op ons bureau is de verhouding man-vrouw voor het eerst bijna 50/50. De verschuiving is ook zichtbaar als je kijkt naar statuur. Recentelijk werd bekend dat Francine Houben zeer terecht de BNA kubus zal ontvangen voor haar oeuvre. De jury, voor het eerst met een meerderheid van vrouwen, typeert haar als ‘grande dame’ van de Nederlandse architectuur. Diezelfde BNA wordt geleid door een andere vrouw: Nathalie de Vries, sinds kort ook hoogleraar Public Buildings aan de TU Delft. De curatoren van de belangrijkste architectuurmanifestatie, de Biënnale van Venetië, zijn dit jaar twee Ierse vrouwen: Yvonne Farrell en Shelley McNamarait. En Marianne zelf zet zich na diverse functies voor de stad en de branche sinds kort in als voorzitter van het bestuur van ARCAM, voor de positionering en versterking van het architectuurklimaat in onze hoofdstad.
Herman Hertzberger beweerde in zijn colleges regelmatig dat vrouwen in potentie betere architecten zijn dan mannen. Hij roemde hun grotere sensitiviteit en de gave om zonder andere agenda’s de echte vraag achter de opgave te vinden en te beantwoorden. Als de columns van Marianne daar een graadmeter voor zijn, dan had hij misschien gelijk.
Vanaf deze plaats zal ik mijn best doen om de rake columns van Marianne voort te zetten. Niet als man, maar als architect, om dit prachtige vak te verbinden met wat ons allen in de breedte van de bouw bezig moet houden.
oktober 2018, Cobouw.nl