Column Adriaan Mout | Altijd woningnood

We hebben de hoogste woningproductie in tien jaar gehaald, hoera. Tegelijkertijd vliegen de waarschuwingen ons om de oren dat we de komende jaren naar een lagere woningbouwproductie gaan. Sinds ik voor dit vak heb gekozen en architectuur ben gaan studeren, heb ik eigenlijk nooit anders gehoord. Er is altijd woningnood, hoeveel je ook bouwt.

Intussen vliegen de oplossingen je om de oren over hoe we dit probleem met een hogere productie op kunnen lossen. Bekende stokpaardjes als versoepeling van regelgeving, verdere industrialisatie, bouwen in het weiland, een taskforce, het zijn kreten van alle tijd. Iedereen lijkt weer in zijn clichérol te vallen.

Frank Kalshoven maakte in de Volkskrant afgelopen weekend een interessante analyse van wat woningschaarste nu eigenlijk is. Hij concludeert dat deze niet wordt veroorzaakt op de woning-, maar op de kapitaalmarkt. En hij stelt dat met name de overheid nog eens goed moet nadenken over nut en noodzaak van bouwambities die in absolute woningaantallen worden geformuleerd. Het aantal woningen en vierkante meter per inwoner neemt namelijk toe, maar de betaalbaarheid en de functionaliteit nemen af.

Zinvol is dus om in navolging van Kalshoven ons af te vragen wat die woningschaarste nu eigenlijk is. En wie we met de productie moeten bedienen. Zo kwam de commissie ‘Toekomst zorg thuiswonende ouderen’ recentelijk met het alarmerende signaal dat er veel te weinig wordt gebouwd voor de 2 miljoen 75-plussers die er in 2030 zullen zijn. Die ouderen wonen niet in nieuwe prefabwoningen in de wei. De woningbouwopgave is heel complex en raakt ons dagelijks functioneren als maatschappij. Het is opmerkelijk dat architecten niet echt een rol lijken te hebben in dit debat. Wij zijn als ‘spin in het web’ als geen ander in staat om de verbanden te leggen en integrale en betekenisvolle oplossingen aan te dragen om de echte woningnood aan te pakken. Dat doen we graag met partijen die daar ook voor staan. Daag ons uit!

februari 2020, Cobouw.nl