CO₂-crisis, déjà vu

  • 25 juli 2022
  • Door Jurriaan van Stigt
Het is 2030. Het lijkt al even voorbij dat de boeren in 2022 protesteerden vanwege de stikstofcrisis. De CO₂-crisis kondigde zich ook toen voor de bouw al lang aan. De woningcrisis, corona en Oekraïne waren een mooie dekmantel om de andere kant op te kijken. Deden de boeren dat niet ook al heel lang? En net als in de stikstofcrisis waren het eigenlijk niet de boeren maar de achterliggende banken en verwerkende industrieën die dezen verstikkende situatie hadden gecreëerd.

Het lerend vermogen van Nederland blijkt in de tussentijd niet te zijn toegenomen. Europa heeft Nederland veelvuldig gewaarschuwd dat ons CO₂-budget op zou zijn in 2030! En nu zijn de maatregelen keihard. Boze betonbedrijven storten beton op de snelwegen, baksteenfabrieken barricaderen dorpjes met overtollige productie en bouwbedrijven staan met al het materieel de tweede kamer net na oplevering opnieuw in de steigers te zetten. Ook nu het boze verwijt: de bedrijven hadden toch echt hun best gedaan en stappen gezet!

Hoogste tijd dat financiers, beleggers, pensioenfondsen en de behoudende programma-van-eisen-makers zich eens achter de oren krabben. Hadden ze dan echt niets begrepen van het Parijs akkoord? Maar ook stadsplanners, stedenbouwers, architecten en gemeentelijke diensten: iedereen heeft hier een aandeel in gehad.

In 2022 heerste toch vooral de gedachte dat het zo’n vaart niet zou lopen. Het belangrijkste probleem was toch de woningcrisis. Lekker doorbouwen, want we hebben een miljoen woningen nodig! De maatregelen die we vandaag zien had niemand verwacht: een stop op nieuwbouw, verplicht optoppen, woningen splitsen en andere vormen van samenwonen fiscaal en juridisch mogelijk maken.

Het blijkt niet gelukt echt iets te doen aan onze uitstoot. Ik schrik wakker uit deze boze droom, zo vlak voor de zomer van 2022. Fijne zomer allemaal en ik hoop dat deze droom niet uitkomt!

Gepubliceerd op Cobouw.nl op 13 juli 2022.